Η σωματική δραστηριότητα είναι ζωτικής σημασίας για να μας βοηθήσει να διαχειριστούμε τον πόνο μας, ώστε να μπορούμε να κάνουμε τα καθημερινά πράγματα που είναι σημαντικά για εμάς.
Όταν αισθανόμαστε οξύ πόνο, είναι σίγουρα ενοχλητικό και μία από τις φυσικές αντιδράσεις του σώματος είναι να αρχίσει ο περιορισμός της κίνησης, προκειμένου να προστατευτεί το σώμα.
Αυτή η απόκριση του σώματος δεν είναι χρήσιμη εάν επιμείνει μακροχρόνια.
Έρευνες δείχνουν ότι η κίνηση και η άσκηση μπορεί να είναι πολύ χρήσιμες για τη μείωση του πόνου και τη βελτίωση της λειτουργίας για άτομα με μυοσκελετικό πόνο.
Ακόμα κι αν έχουμε μια ιατρική κατάσταση όπως η οστεοπόρωση ή έχουμε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για πόνο στην πλάτη, η κίνηση και η άσκηση αποτελούν βασικό συστατικό της ανάρρωσης.
Πρόσφατα στοιχεία για την οστεοαρθρίτιδα των κάτω άκρων δείχνουν ότι σε σύγκριση με τη μη άσκηση, η άσκηση βοηθά σημαντικά στη μείωση του πόνου. Το μέγεθος του οφέλους (γνωστό ως «μέγεθος επίδρασης») είναι πολύ μεγαλύτερο από το μεγαλύτερο όφελος που εμφανίζεται με την παρακεταμόλη στην οστεοαρθρίτιδα ισχίου ή γόνατος.
Η βελτίωση της λειτουργίας, η ικανότητα δηλαδή ενός ατόμου να ασχολείται με καθημερινές οικιακές εργασίες, με την εργασία και την κοινωνικοποίηση του μέσω της κίνησης και της άσκησης έχει βαθιά ευεργετικά αποτελέσματα, όπως μειωμένη αναπηρία, μειωμένη κατάθλιψη και βελτιωμένη φυσική κατάσταση και αυξημένη ποιότητα ζωής.
Η κίνηση,(δηλαδή η γυμναστική, το περπάτημα,ηχαλάρωση, το τέντωμα) είναι σημαντική για την υγεία μας και καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της διαχείρισης του πόνου.
Οφέλη που σχετίζονται με την κίνηση και τη διαχείριση του πόνου
- Βοηθά στη μείωση του κουμπιού “όγκος πόνου”
- Διαβεβαιώνει ότι κάποιος πόνος είναι φυσιολογικός με την κίνηση και δεν σημαίνει ότι κάνουμε κακό
- Μας κρατά ενεργούς και ικανούς να κάνουμε ό,τι θέλουμε
- Βοηθά στη ρύθμιση του ύπνου
- Μειώνει το άγχος
- Βελτιώνει τη διάθεση (ειδικά κατάθλιψη)
- Βελτιώνει την ανοσοποιητική λειτουργία (την ικανότητα του σώματός μας να καταπολεμά τη μόλυνση ή την ασθένεια ή το άγχος)
- Είναι καλή για τη γενική υγεία (καρδιά, πνεύμονες, μύες και αρθρώσεις)
- Βοηθά στον έλεγχο του βάρους
- Είναι εξαιρετική για τον εγκέφαλό (Η άσκηση βοηθά στη διατήρηση ενός υγιούς εγκεφάλου καθώς μεγαλώνουμε)
Τι γίνεται αν πονάει όταν κινούμαι;
Μερικές φορές, ο πόνος εμποδίζει την κίνηση και την άσκηση.
Μπορούμε να ανταποκριθούμε στον πόνο:
σταματώντας την κίνηση, να κινούμαστε διαφορετικά ή να κινούμαστε υπερβολικά
Ακολουθούν ορισμένοι από τους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την απόφασή μας να μετακινηθούμε και να ασκηθούμε όταν έχουμε πόνο:
Οι πεποιθήσεις μας:
Αυτό που πιστεύουμε για τον πόνο μπορεί να έχει πολύ μεγάλο αντίκτυπο στην ανάρρωσή μας.
- Εάν έχουμε χρήσιμες πεποιθήσεις (για παράδειγμα, κάποιος πόνος είναι μέρος της ανάρρωσης και δεν σημαίνει περισσότερη ζημιά και είναι ασφαλές να μετακινηθούμε), τότε είναι λιγότερο πιθανό να αντιμετωπίσουμε συνεχή πόνο.
- Εάν έχουμε δυσάρεστες πεποιθήσεις (ο τραυματισμός ισοδυναμεί με βλάβη, κάνω περισσότερη ζημιά), τότε η ανάρρωσή μας είναι πιθανό να είναι πιο αργή και είμαστε πιο ευαίσθητοι σε επίμονο πόνο
- Οι πεποιθήσεις του επαγγελματία υγείας μπορούν επίσης να επηρεάσουν αρνητικά και θετικά την ανάρρωσή μας. Οι συνεπείς συμβουλές από τον επαγγελματία υγείας για να ξεκινήσουμε να κινούμαστε και να ασκούμαστε με έναν λογικό ρυθμό, με σαφείς οδηγίες και καθοδήγηση είναι μερικές από τις καλύτερες συμβουλές που μπορούμε να λάβουμε!
Αρνητικές σκέψεις
Η σκέψη του χειρότερου στον αναμενόμενο ή πραγματικό πόνο, σημαίνει ότι τείνουμε να μεγεθύνουμε την αξία απειλής του πόνου και να αισθανόμαστε αβοήθητοι στο πλαίσιο του πόνου.Εδώ μπορεί να σταματήσουμε να κινούμαστε επειδή αισθανόμαστε πόνο στην κίνηση και το ερμηνεύουμε ότι κάνει περισσότερη ζημιά. Ας θυμόμαστε ότι κάποιος πόνος είναι φυσιολογικός όταν αναρρώνουμεκαι αυτός ο πόνος δεν σημαίνει περισσότερη ζημιά.
Εάν φοβόμαστε να κινηθούμε, αυτό συνήθως σχετίζεται με την ένταση των μυών της πλάτης και της κοιλιάς όταν κινούμαστε και μπορεί να επιβραδύνει την ανάρρωσή μας. Είναι σημαντικό να συζητήσουμε αυτόν τον φόβο με τον επαγγελματία υγείας και να πάρουμε στρατηγικές που θα μας βοηθήσουν να κινηθούμε
Να θυμόμαστε ότι η κίνηση και η άσκηση είναι μόνο ένα σημαντικό κομμάτι του παζλ για την διαχείριση του πόνου.
Ξεκινώντας την άσκηση
Βήμα 1
Εύρεση της κατάλληλης ώρας για να ξεκινήσουμε!
Δεν υπάρχει ποτέ η «κατάλληλη στιγμή» για να ξεκινήσουμε μία πρόκληση όπως η τακτική καθημερινή άσκηση και δραστηριότητα.
Συχνά θα υπάρχει μία δικαιολογία ή ένας λόγος για να το αναβάλλουμε!
Βήμα 2
Ανταποκρινόμαστε στην πρόκληση!
Συμβουλευόμαστε έναν επαγγελματία υγείας ο οποίος μπορεί να είναι ο προπονητής μας.
Είναι σημαντικό να ζητήσουμε συμβουλές
Να θυμόμαστε ότι χρειάζεται θάρρος για να ξεκινήσουμε την άσκηση, χρειάζεται προσπάθεια και αφοσίωση. Να είμαστε ευγενικοί και ευγενικοί στον εαυτό μας και να επιλέξουμε μια καθημερινή άσκηση «καλή για την υγεία μας» που μας αρέσει.
Βήμα 3
Τι μπορώ να περιμένω όταν αρχίσω να ασκούμαι?
Όταν αρχίζουμε να ασκούμαστε και ανάλογα με την άσκηση που κάνουμε, είναι πολύ συχνό να παρατηρήσουμε μια προσωρινή αύξηση του πόνου στο σώμα ή της δυσκαμψίας. Ο μυϊκός πόνος αποτελεί μια φυσιολογική απόκριση σε ασυνήθιστη άσκηση και χρειάζεται λίγο χρόνο για να προσαρμοστεί το σώμα μας.
Βήμα 4
Θα υπάρξουν στιγμές που δε θα θέλουμε να ασκηθούμε!
Ανεξάρτητα από το επίπεδο πόνου μας, η συνέχιση της καθημερινής άσκησης, η συχνή μετακίνηση και η διατήρηση των δραστηριοτήτων μας είναι σημαντική.
Μένουμε δραστήριοι!
Όσον αφορά το γιατί η κίνηση μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου, έχει να κάνει με τα συνολικά οφέλη της βοήθειας των ανθρώπων να ενεργοποιηθούν ξανά.
Το TaiChi περιλαμβάνει αργή, ρυθμική κίνηση και αναπνοή που εστιάζει στο διάφραγμα. Αυτά τα στοιχεία από μόνα τους προκαλούν χαλάρωση. Υπάρχουν ενδείξεις ότι καθώς κάνουμε τακτική αναπνοή και επιβραδύνουμε τον καρδιακό ρυθμό ηρεμεί το αυτόνομο νευρικό σύστημα.
Το Pilates απαιτεί τη συμμετοχή του σώματος και του μυαλού καθώς εξασφαλίζει και την ομοιόμορφη ανάπτυξη όλων των μυϊκών ομάδων και προάγει την ευλυγισία και την βελτίωση της στάσης του σώματος.
«Όταν ο πόνος γίνεται χρόνιος, οι άνθρωποι κάνουν λιγότερα», λέει η Kathleen Sluka, καθηγήτρια φυσικής θεραπείας και επιστήμης αποκατάστασης στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα.
Η καρδιαγγειακή άσκηση που αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό για παρατεταμένες περιόδους βοηθά το σώμα να απελευθερώνει ενδορφίνες, νευροδιαβιβαστές που συνδέονται με τους υποδοχείς οπιούχων στον εγκέφαλο. Αυτή η διαδικασία μπορεί να μειώσει την αντίληψη του πόνου.
